ഓഫീസര്‍

ആളുകളെ നോക്കിവേണം
ജീവിക്കാനെന്ന്, അമ്മ പറയും.
അവരെനോക്കി ജീവിക്കാന്‍
ഞാനെന്നും ശ്രമിച്ചിരുന്നു.
പക്ഷേ?ആരെയെന്നു
മാത്രം അറിയില്ലാ.

ഒരുപാടുപേരെ ഞാന്‍ ദിവസേന
കാണാറുണ്ട്. എന്റെഓഫീസില്‍.
രാവിലെമുതല്‍ വൈകിട്ടുവരെ.
എന്റെ,റൂമിലുമെത്രയോപേര്‍
വന്ന്പോകാറുണ്ട്, പക്ഷേ?

ഹാഫ് ഡോര്‍ ആഞ്ഞടിക്കുന്ന
ശബ്ദംകേട്ടു ഞാന്‍ തലനിവര്‍ക്കുന്ന
തോടെ,ഡോര്‍ കൈകൊണ്ടുപിടിച്ചു
ശബ്ദം കേള്‍ക്കാതെ കടന്നുവരുന്ന
പ്യൂണ്‍ സുദര്‍ശനന്‍ മുതല്‍
അഞ്ചുമണിവരെ എത്രയോപേര്‍..

ഞാന്‍ ഇവരെയെല്ലാം എന്റെ
പട്ടികയില്‍ ചേര്‍ത്തു.
പക്ഷേ?ഇതില്‍ ആരെ?
കുറച്ചുസമയം ജോലിയും,
കൂടുതല്‍കുശലവുമായ്
നടക്കുന്ന സൂസിയായാലോ?
എന്തായാലും സൂപ്രണ്ട്
സൂസിയെ നോക്കാം,

നല്ല ചന്തം,നല്ലവേഷം,അതിനൊത്ത
ആഭരണം. സൂസി അടിവച്ചടിവച്ച്
നടക്കുന്നതുതന്നെ, ഒരു ആനച്ചന്തം..
ചെരുപ്പിന്റെ ശബ്ദം, അകലെ വച്ചേ
ആളുകള്‍ക്കറിയാം. ആരാധകരെ
നോക്കി പുഞ്ചിരിയുമായ് കടന്നു
വരുന്നസൂസി..കേമിയാണെന്ന ഭാവം..
പക്ഷേ?അത്രയും വേണ്ടാ..ഉത്തരവും
മനസ്സില്‍ തന്നെ ഉണ്ടായീ..ഇത്രയും
നാളത്തെ സല്‍പ്പേരു കളയേണ്ടാ..

റ്റൈപ്പിസ്റ്റ്,ലീലയായാലോ?
മനസ്സ്,പൂര്‍ണ്ണമായും യോജിച്ചു
പാവം ലീല. മര്യാദക്കാരി.
ആരോടും ഒന്നിനുമില്ല.വരും
ജോലിചെയ്യും പോകും.പത്തു
മണിക്ക് ഹാജര്‍. പക്ഷേ?
ഉത്തരം കിട്ടുന്നതിനു മുന്‍പ്തന്നെ,
ഞാന്‍ എന്റെ മുന്‍പിലിരുന്ന
ഫയലുകളെല്ലാം മാറ്റിവച്ചു.
എന്തു ചെയ്യുമ്പോഴും ശ്രദ്ധ
വേണമെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞതു
വീണ്ടും ഓര്‍മ്മിച്ചു...

ഹാഫ് ഡോറിന്റെ വിടവില്‍ക്കൂടി
ഞാന്‍ ആകാംക്ഷയോടെ,
നോക്കിയിരുന്നൂ...
തുടരും